Op zondag 12 september 2021 vond het Papageno Mini Concert plaats in het Goois Openluchttheater in Eemnes. Dirigent Paul Valk doet verslag:

Je bent musicus, maar door corona ligt je muzikale leven een heel stuk stiller dan gewend en gewenst. Dat was mijn situatie tussen voorjaar 2020 en zomer 2021. Gelukkig heb ik als dirigent van verschillende koren mijn passie online kunnen doorgeven aan vele mensen waarmee ik werk. Maar toch is het gemis van ‘LIVE’ erg groot. Het is daarentegen mooi om te zien hoe creatief en veerkrachtig de menselijke geest is. Zo stond ik in september 2020 óók al een openluchtconcert te dirigeren voor Stichting Papageno. En dit jaar was daar de tweede editie van wat op een traditie begint te lijken. Dit keer met een ander koor. Niet uit Alkmaar, maar nu uit Amsterdam. Wederom georganiseerd en gefinancierd door André van den Hengel, een man met organisatietalent, met een drive om mensen samen te brengen én toevallig (nee, niet toevallig) ook nog koorlid van het Amsterdams Gemengd Koor (AGK).

De weersvoorspelling in de dagen voorafgaand waren wat onberekenbaar, maar op het ‘moment suprème’ was het prachtig weer en brak zelfs de zon door. Heerlijk. Die zon brak denk ik vooral door, omdat er zo mooi gemusiceerd werd daar in het bos. Door het koor en niet in de laatste plaats ook door ensemble ‘Pamoja’, bestaande uit Marleen de Bakker (harp) en Annemieke Hereijgers (fluit). Ik was persoonlijk heel benieuwd of deze twee vrij zacht klinkende instrumenten het wel gingen redden, zo in de buitenlucht, maar daar had ik hun kunde en de ‘akoestiek’ van het Goois Openluchttheater kennelijk onderschat. Het bleek heel goed te werken en door de stukken van Bach, Saint Saëns, Villa Lobos, Satie e.a. werd het publiek betoverd door de rijke kleuren van harp en fluit. Zelfs vogels lieten zich horen en werden uiteindelijk stil.

Het koor zong wat kleine werken voorafgaand en aansluitend aan het ensemble. Een vorm die we vorig jaar ook met succes hadden uitgevoerd. Het is mooi om professionals en amateurs gezamenlijk iets te laten neerzetten. Ná elkaar en mét elkaar. Het is heel inspirerend en beide categorieën groeien daarvan. Het AGK is normaliter een groot oratorium koor, bestaande uit zo’n 120 leden, die in het beroemde Concertgebouw de grote klassieke werken voor koor en orkest uitvoeren. Dit keer was het a capella (een heel andere tak van sport) en met veel minder leden... we stonden er met 40 leden, iets wat spannend was voor een ieder... maar het ging goed! Locus iste van Bruckner, een madrigaal uit de renaissance, een arrangement van de filmmuziek van ‘Conquest of Paradise’ en net als vorig jaar weer ‘Zing, vecht, huil, bind’ van Shaffy (wordt misschien óók wel een traditie...).

Als dirigent kun je dan je passie en kunde weer stoppen in het brengen van de zangers naar grote hoogten. Dat is altijd een voorrecht en grote vreugde. Ook mocht ik nog wat muzikale improvisaties doen met het publiek. Zo heeft men (misschien wel voor het eerst) 4-stemmig gezongen. En hebben we een klap-stuk gedaan, letterlijk door in de handen te klappen in twee groepen met een ritmische verschuiving, waardoor het minimal-music werd. Een applaus waard!

Ik ben benieuwd naar volgend jaar...
Paul Valk, dirigent AGK